خلاصه جریان پرونده

رأی شعبه ۲۳۶ دادگاه عمومی حقوقی تهران

در خصوص دعوی خواهان خانم … به طرفیت آقای … با وکالت آقای … به خواسته الزام خوانده به پرداخت اجرت المثل ایام زوجیت، با عنایت به دادخواست تقدیمی و فتوکپی مصدق سند ازدواج و شناسنامه با این توضیح که در طول زندگی مشترک، در منزل شوهرش کارهایی را که جزء وظایف خاص زناشویی وی نبوده و شرعاً و قانوناً بر عهده اش نبوده به دستور زوج انجام داده به قصد دریافت اجرت انجام داده است؛ حال مطالبه اجرت المثل این خدمات را دارد.

خوانده با حضور در جلسه دادرسی اظهار نمود که زوجه این کارها را در منزل انجام داده، ولی به درخواست وی نبوده است و حال که بین آنها اختلاف ایجاد شده است اجرت المثل می خواهد.

دادگاه با توجه به محتویات پرونده و اظهارات طرفین دعوی و وکیل خوانده، نظر به این که هر چند اصل بر عدم تبرع اعمال اشخاص است، لیکن عرف مسلم جامعه ایران اسلامی، دلالت بر مجانی بودن خانه داری زن در منزل شوهر است و کار کردن زن در منزل برای اجرت موجب کسر شأن خانوادگی و بعضاً دریافت اجرت برای امور خانه داری زن، اهانت به وی محسوب می شود و زنان از روی علاقه و مهرورزی به شوهر و فرزندان و رعایت آداب جامعه و پاداش اخروی کارها را انجام می دهند؛ از نظر اخلاقی خود را موظف به انجام امور منزل می دانند و در جهت تشیید مبانی خانواده در تحکیم آن ، کارها را تبرعاً و رایگان انجام می دهند و در صورت اجبار یا اکراه برای کارهای منزل می توانستند مراتب نارضایتی خود را اعلام و از همان زمان مطالبه اجرت نمایند.